Vriendschap is een zone zonder gevaar
Ik heb een Summerschool bijgewoond waarin we een week filosofisch gereflecteerd hebben over vriendschap. Filosofie vormt “naïve” (= ongevormde) meningen om tot betere betekenissen te komen. Deze tak van wetenschap bedrijven staat haaks op de meten = weten, de bèta wetenschappers. In deze fantastische filosofische week aan de Universiteit van Utrecht ging het om het aanscherpen van meningen met als doel op zoek te gaan naar het goede leven. Wat heb je te doen? Te zoeken. En zoeken gaat gepaard met verdwalen, zodanig dat je erkent dat je het niet weet. Aristotoles wist het al – hoe meer je te weten komt, hoe meer je beseft dat er nog zoveel is wat je niet weet. Je zou er haast moedeloos van worden en stoppen met (onder)zoeken!
Over vriendschap valt heel veel te zeggen. Vriendschap en leven horen noodzakelijk bij elkaar. In het jargon: tot welke peer-group behoor je. We worden teleurgesteld in vriendschappen omdat we de lat te hoog leggen en vriendschappen idealiseren.
Bij onzekerheid in vriendschap is de vraag: wat is voor jouw precies de juiste verhouding. Bij teveel nabijheid beklemt een vriendschap, bij te weinig nabijheid vervreemd de relatie. Dat wat verbind is de tevredenheid die er tussen de vrienden is, én de wederkerige welwillendheid. Een ander kenmerk van vriendschap is de gelijksoortige belangstelling.Als twee mensen zich hierin vergissen, levert dat problemen op.
De ware vriend, bestaat die? Menselijke relaties wankelen tussen miskenning en erkenning, omdat we separate individuen zijn. Het is al moeilijk om jezelf te (er)kennen. Het is dan fijn als we vrede kunnen hebben met de menselijke conditie. Hoe goed is het als het in de (vrienden)relatie fout loopt om eerst eens bij jezelf te rade te gaan. Wie ben ik? En ook dat onderzoek is oneindig, je komt steeds meer en meer van jezelf te weten. Ik vind het fijn om mensen bij deze zoektocht te helpen om opnieuw geboren te worden, meer van zichzelf te weten te komen en zich vrijer en gelukkiger te voelen in het leven.